Araftaydı onlar..

Artık tamam diyorlardı, doya doya yaşayacağım bu hayatı…Sevilmek, beğenilmek istiyor, duygulardan bahsediyor ancak yaşamlarına baktığınızda mantık duvarlarının arkasında kaldıklarını farketmek çok zor olmuyordu. Öyle öğrenmişlerdi… Planlıydılar, her şeyi yapabileceklerine dair inançları vardı. Yapıyorlardı da. Her şeyleri de vardı aslında. görünürde. Tercihleriyle kurguladıkları gerçekten de mutluluğu hissettikleri aile yaşamları ya da süregelen ilişkileri yanında özgür yaşamları vardı.. Ama eksikti işte bir eyler… Arıyorlardı ne aradıklarını bilmediklerini.. Oysa yürüdükleri yoldan ne kadar emindirler yıllardır…Neydi aradıkları. Denediler, her şeyi bırakıp yüklerinden kurtulmayı, kimi başardı.. ama bu da olmadı.. Yine özledi o koşturmayı..Bitiş çizgisi görünmeyen maratona dönüverdi yine…

Ne çok şey biliyorlardı..Belki bir psikolog kadar çevresindekilerin davranışlarını sebeplerini anlayabiliyordu, en iyi şeflerin imza yemeklerini bile çoktan yapmaya başlamışlardı, bir iç mimara gerek yoktu yeni evinde, o kadar çok dekorasyon bilgisi vardı ki..

İyi okur, sanatı takip eder hatta edebi tartışmalarda bile yer alabilirdi. Güzeldi, yaşlanmıyordu, bakımlıydı…Bir ara kişisel gelişim ile de ilgilenmiş, programlara katılmış, ” sen teksin” “biriciksin” sözlerine sıkı sıkıya tutunmuştu. İyi gelmişti de.. Ama bir süre sonra yine oturmuştu göğsüne o boşuluk hissi… Konuşuyordu dostlarıyla bu konuyu. Zaten kaç kişilerdi ki.. Çoğu arkadaşınıda hayatından çıkarmıştı. Kalanlarla konuşuyordu tüm bunları… Durum onlarda da farklı değildi ki… Bu düşüncelerle yaşayıp giderdi uzun zamandır.. Kim nasıl çözmüştü ki bunu..Hiç bilemiyordu..

Derken birden uyanırdı düşüncelerinden, ertesi güne yetişmesi gereken raporu, evin haftalık yemek listesi, çocukların veli görüşmeleri geliverirdi aklına… Aa bir de botoksu vardı bu hafta unutmasındı… Ajandasını tekrar bir kontrol etmeliydi… Ne de olsa yoğun bir hafta daha başlıyordu… Ama merak etmiyordu, yine birkaç gün sonra duracak kenara süpürdüğü o konularla yine zihin dansına başlayacaktı…

Araftaydı bazı kadınlar…Öyle de kalacaklardı… Sobanın sıcağından uzaklaşmayı göze alamadıkları için canlarını acıtan mindere oturmaya devam edeceklerdi, minderdeki iğneye rağmen.