Büyük bir afet felaketinin tam da içindeyken sabah gözlerinizi açtığınızda ilk işinizin telefona sarılıp haberleri kontrol etmek olduğunu biliyoruz. Ailenizden, dostlarınızdan gelecek güzel haberleri beklerken kalbinizin sıkıştığını da biliyoruz. Kan bağışları, fiziki yardımlar, maaşınızdan ayırdığınız maddi destekleri hiç çekinmeden verdiğinizi, onlar için her gün iyi bir şeyler yapmaya çalıştığınızı da biliyoruz. Çünkü hepimiz böyleyiz. Sıcak bir kahve yudumlayabilmenin o gizli utancını içimizde yaşıyoruz hepimiz.
Ancak bir yandan da böylesi zor bir dönemde, yöneticiniz tarafından bitirilmesi gereken işlerin hatırlatıldığını da, sürekli her gelen evrağın önemli ve hızlıca teslim edilmesi gerektiğinin söylendiğini de biliyoruz.
Çalışanlarınızın Durmaya İhtiyaçları Var. Peki Neden?
Bütün şirketler yıllardır ‘çalışan odaklılığı’ hedefleyen çalışma planları yaparken, böyle bir şirket kültürü oluşturmaya çalışırken, neden tam tersini böyle bir afette çalışanlarımıza yaşatalım?
Evet kurumsal firmalarda çalışan milyonlarca beyaz yakalı var, evet çalışmaya devam ediyoruz. Ama lütfen biraz hepimiz duralım.
Hepimizin bu büyük felaketi sindirmeye ihtiyacımız var. Akşam evde ölüm haberlerini izleyip, yastığa başımızı koyduğumuzda kendi başımıza gelirse sorusunun cevaplarını arayıp, sabah ofise gelip saatlerce toplantı da haftalık hedefler, verimlilik düzeylerini konuşamayız.
Güçlendiren Yöneticiler Olarak, ‘Hiçbir Şey Olmamış Gibi’ Yapmayın.
Çünkü insanlar bu kadar büyük kitlesel travmalarda, o oranda anormal tepkiler gösterirler.
- Tekrar Yaşantılama
Çalışanlarınız ve yöneticiler olarak sizlerin; depremle ilgili izlediğiniz görüntüler, resimler, videolar sürekli gözünüzün önüne gelebilir. Gece kabuslarınızda depremle ilgili olayları görebilirsiniz. Özellikle geçmişlerinde depremi bizzat deneyimlemiş olan kişiler veya deprem açısından yüksek riskli bölgelerde yaşayan kişiler sanki deprem oluyormuş gibi hissedip korkuya kapılabilirler.
- Düşünceler ve Duygulanım
Çalışanlarınızın zihni “sisli”dir. Düşüncelerini belirli bir noktaya odaklamakta zorlanabilir. Zaman zaman birkaç dakika süren dalmaları olabilir. Zihni bomboşmuş veya tam tersi çok doluymuş gibi hissedebilir. Bu nedenle de aslında önemli(!) olan işleri yaptırmaya çalışmanız da yorucu bir hal alır.
İnsan olduğumuzu hatırlayalım. Yaşadıklarımızı sindirmek için yavaşlamamıza izin verelim. Çünkü yaralarımızı sarmak için uzun bir yolumuz var…